Άλλο χωρίς Κλάους και άλλο χωρίς κάποιον σαν τον Κλάους!

Ηταν ο Ζαγοράκης, ο Βρύζας, ο Αγγελος, ο Σαλπιγγίδης βέβαια, ο Κλάους. Δεν χρειάζεται να πάμε άλλο πίσω. Ηδη αυτοί από μόνοι τους αρκούν για να δημιουργήσουν μία διαχρονική κατάσταση. Ο ΠΑΟΚ πάντα είχε κάποιον για να ασχολείται μαζί του περισσότερο από τους υπόλοιπους. Για καλούς και για κακούς λόγους. Τώρα ποιος;

Του Θοδωρή Τσούτσου

Ο Κλάους Αθανασιάδης έφυγε. Αφήνοντας πίσω του ένα κενό που σε αγωνιστικό επίπεδο θα φανεί πόσο μεγάλο θα είναι. Η αλήθεια είναι πως με βάση το τελευταίο διάστημα, πιθανόν να μην είναι και τόσο μεγάλο. Αλλά στην ουσία αυτό που περισσότερο κάνει είναι ότι αφήνει πίσω του μία θέση που στον ΠΑΟΚ της σύγχρονης εποχής πάντα είχε κάτοχο.

Εναν άνθρωπο που αποτελούσε το ανάχωμα της ομάδας. Και ο οποίος επιλεγόταν με πολύ ασφαλές κριτήριο. Ηταν περισσότερο ΠΑΟΚ από τους υπόλοιπους. Ο Δικέφαλος για πρώτη φορά εδώ και πάρα πολλά χρόνια θα πρέπει πια να λειτουργήσει χωρίς αυτόν τον άνθρωπο στο εσωτερικό της ομάδας. Σε οποιοδήποτε πόστο, με οποιονδήποτε ρόλο μέσα στην ομάδα, συνήθως πάντως με εκείνον του ποδοσφαιριστή...

Για τον ΠΑΟΚ, λοιπόν, αυτό πλέον είναι το μεγαλύτερο ζητούμενο, πώς θα είναι η επόμενη μέρα του χωρίς κάποιον σαν τον Κλάους και όχι χωρίς τον ίδιο τον Κλάους στον αγωνιστικό χώρο, από τον οποίο έτσι κι αλλιώς συνήθως απουσίαζε το τελευταίο διάστημα. Αφενός αυτό δεν είναι τιμητικό ούτε για τον σύλλογο ούτε για τον ποδοσφαιριστή. Το να φτάσουν στο σημείο σε ποδοσφαιρικό επίπεδο να μην λείπει ο ένας στον άλλον, αν κανείς αναλογιστεί τη διαδρομή που ο Ελληνας επιθετικός είχε στην Τούμπα, σημαίνει ότι κάτι και οι δύο πλευρές έκαναν λάθος.

Αφετέρου, όμως, έχει ενδιαφέρον ότι η κοινωνία του ΠΑΟΚ μπαίνει σε μια εποχή που μάλλον δεν έχει γνωρίσει ποτέ. Μπορεί να ετοιμάζει τον επόμενο τέτοιο, τον Πέλκα ας πούμε, αλλά για την ώρα ακόμη δεν το έχει κάνει. Πώς, λοιπόν, θα βγει η χρονιά χωρίς να υπάρχει κάποιος που είτε τα κάνει όλα σωστά, είτε φταίει για όλα όσα συμβαίνουν;

Ο ΠΑΟΚ είχε ανάγκη να λετουργήσει επιτέλους κι έτσι. Να λείψει αυτός ο ένας που δημιουργούσε τα ακραία πάθη, αγάπης ή και μίσους και όλο το συναίσθημα να εξωτερικευθεί προς μία κατεύθυνση. Στην ίδια την ομάδα. Η οποία θα "ακούσει" περισσότερο αυτό έχουν να της πουν, αν δεν υπάρχει ο ένας που θα τα ακούει για εκείνην...

Η οποία ομάδα επιπλέον θα μπορεί να πηγαίνει σε πιο face to face καταστάσεις, χωρίς μπροστά της να υπάρχουν αναχώματα ή κυματοθραύστες ή "βουνά" ή (για να το πούμε με μια λέξη) ΠΑΟΚτσάκια που θα την προστατεύουν. Βρισκόμαστε σε αυτή την ποδοσφαιρική εποχή, ο ΠΑΟΚ έπρεπε να την ακολουθήσει.

Τώρα πλέον θα πρέπει και να την υποστηρίξει. Να ετοιμάσει τις επόμενες ομάδες του χωρίς τα "κολλήματα" και χωρίς τις "εμμονές" των προηγούμενων. Και θα πρέπει αυτή τη νέα κατάσταση να την αντιληφθούν όλοι στον οργανισμό ΠΑΟΚ. Πολύ περισσότερο οι ποδοσφαιριστές, που τόσο καιρό είχαν άλλοτε την ατυχία αλλά κυρίως την πολυτέλεια να "κρύβονται" πίσω από τον έναν και βέβαια ο κόσμος που είχε τη δυνατότητα να "δείχνει" αυτόν τον έναν και να βγάζει από το κάδρο τους υπόλοιπους...